یادداشتهای پراکنده هادیتک

نویسنده: هادی‌تک - چهارشنبه هفدهم اسفند ۱۴۰۱ ما چشم انتظار نتیجه ای شگرف از مسیری هستیم که به روزمرگی ما تبدیل شده و چه بسا نتیجه ای هم از آن حاصل نمیشود حال آنکه شاید آرامش در مسیری باشد که هیچ امیدی به نتیجه آن نداشته باشیم. هنوز هم برای درک و فهمیدن دیر نیست. اکنون در آستانه چهل سالگی هرچند جلوتر از بیشتر سالخوردگانی که سختشان است خود را پیر بدانند، خود را در معرض پیری می‌بینم و شروع هرچند اندک جسمانی و ماتبع آن آغاز زوال عقل را احساس میکنم، اما در طول این سالها زلزله‌های سنگینی در وجودم رخ داد که باعث شد به نتایج خوبی در دگرگونی نگرش و ایدئولوژی خود برسم و شیرینی آنچه در باور آن به استقرار و آرامش رسیده‌ام بسیار شیرین‌تر از باورهایی‌ست که در ظاهر شعار آرامش دارند ولی جز دغدغه و زحمت و اضطراب نیستند. نگرشی که همچون یک راز شیرین هستند و به قول شریعتی(به گمانم) بیان نمیشوند مگر آنکه مخاطب خویش را بیابند. که اگر بیان شوند شاید به قیمت جان آدمی تمام شود و شاید همین باعث مسکوت ماندن حقیقت در تمام دوران گذشته شده است. بسیار خوشحالم جزو معدود آدمهایی بودم که توانستم درک کنم. دیگر هیچ ترسی، اسباب به زنجیر کشیده شدن من در افکار پوسیده نخواهد بود و هیچ وعده نسیه ای نیز نخواهد توانست مرا از آرامش فعلی‌ام دور گرداند. هرچند دیر اما این روزها شروع کرده ام به تعلیم خودمحور. به گمانم علم تنها رسالت قطعی بشریت است. روز به روز تا آنجا که در توانم باشد خواهم کوشید تا ظرف خالی خود را از بینهایت هستی پر کنم. هرچند قادر نخواهم بود اما لذت غرق شدن همچون خماری یک عاشق می ارزد به گذران بیهوده عمر و انتظار مرگ کشیدن. عنوان متن را هم دادم chatgpt پیدا کند: «زندگی در عدم: یافتن لذت و رشد در سا یادداشتهای پراکنده هادیتک...